statekSpotkanie w niesamowitych okolicznościach z admirałem rezerwy Panem Jędrzejem Czajkowskim, dało początek naszym dociekaniom prowadzącym do poznania historii imienia jednego z najnowocześniejszych okrętów Marynarki Wojennej ,CG 56 San Jacinto. O okolicznościach tego spotkania możesz poczytać tutaj.

Na prośbę Admirała odkrycie zweryfikowało Dowództwo Marynarki Wojennej RP. Temat podchwyciło pismo „ Bandera”, potwierdzając nasze ustalenia, iż nazwa tego okrętu wywodzi się od imienia św. Jacka ( kopia artykułu tutaj )

Pan admirał Czajkowski napisał list do dowódcy okrętu ( czytaj tutaj). Na odpowiedź czekaliśmy prawie rok i w końcu nadeszła. Korespondencję za zgodą Pana admirała publikujemy w oryginale z tłumaczeniami dokonanymi przez Pana Jacka Schilbacha z Sydney, wraz ze skanami nadesłanego zdjęcia okrętu i pamiątkowego medalu.

medal medal_2

 

Czytajcie poniżej

 

 

 

 

 

 

Przedstawiamy scan korespondencji z tłumaczeniem na język polski. Kliknijcie na list a powiększy się

 

list od dowódcyAdmirale Czajkowski,

Dziękuję bardzo za informacyjny list z Lipca 2009. Historyk mojego statku na moje polecenie sprawdzili rolę polskich żołnierzy w bitwie pod San Jacinto i byłem zachwycony wynikami. Powinieneś być dumny z tego, że polsko amerykańscy żołnierze odegrali bardzo istotną rolę w niepodległości Texasu i pomogły ukształtować przyszłość naszego kraju. Zawsze jestem zaskoczony drogami historii, które łączą nasze kraje. Dziękuje za zainteresowanie San Jacinto. W załączeniu przesyłam dołączony artykuł na temat roli Polskich Amerykanów w bitwie pod San Jacinto i niepodległość Teksasu oraz zdjęcie USS San Jacinto, aby mogło być powieszone dumnie.

I hope you enjoy. Z poważaniem JP Cordle Kapitan US Marnarki Wojennej Dowodzący Oficer USS San Jacinto (CG 56)

opis1DEPARTAMENT MARYNARKI WOJENNEJ USS SAN JACINTO (CG 56)

ROLA POLSKICH AMERYKANóW W BITWIE POD SAN JACINTO I W UZYSKANIU NIEPODLEGŁOŚCI TEXASU

USS San Jacinto Wydział Spraw Publicznych.

Polacy odegrali duża role w zdobyciu niepodległości Teksasu od Meksyku. Ilość osadników pochodzenia polskiego rosła w pierwszych latach 1800 tych, gdy Polska była pod naciskiem politycznym i militarnym włącznie z Napoleońska Francją. Wielu Teksańczyków pochodzenia polskiego dołączyło sie do walki o niezależność Texasu. W czasie bitwy pod Coleto, wiedząc ze wróg miał przewagę liczebną pięć do jednego, Pułkownik James Fannin poddał swoja armie 400 żołnierzy , składająca się w Większości z Amerykanów polskiego pochodzenia. Meksykański Gen. Santa Anna wydał rozkaz, aby wszystkich jeńców traktować, jako piratów i rozstrzelać. Rano, w Palmową Niedzielę 27 marca 1836 roku, jeńców pod silną strażą wyprowadzono trzema kolumnami na zewnątrz fortu, gdzie byli grupowo rozstrzeliwani przez stojących przed nimi w dwóch rzędach żołnierzy meksykańskich. Kto nie padł od salwy karabinowej, ten ginął z rąk kawalerzystów? Rannych dobijano pałkami lub dźgano nożami. Egzekucji swoich żołnierzy musiał przyglądać się bezsilny, ranny płk. James W. Fannin. Rozstrzelano go, jako ostatniego. Ofiarami tej masakry byli również trzej polscy oficerowie: Napoleon Dębicki, Jan Kornicki i Adolf Petrussewicz. Dzisiaj na zbiorowej mogile ofiar tej zbrodni stoi pomnik z wyrytymi nazwiskami wszystkich zamordowanych obrońców fortu Goliad. Brawura i oddanie Polskich żołnierzy nie zaginęła w historii, ponieważ niepodległość Texasu była zdobyta po bitwie pod San Jacinto. W czasie bitwy Gen. Santa Anna dostał sie do niewoli ( tak naprawdę to: Santa Anna pokonany został, 21 kwietnia 1836 roku w bitwie pod San Jacinto, gdzie dostał się do niewoli. Schwytano go dzień po przegranej bitwie, gdy w przebraniu szeregowca meksykańskich dragonów usiłował wydostać się z matni.). 4 Maja podpisał kapitulacyjne porozumienie. Na mocy tego porozumienia Teksas miał być niepodległym państwem. (Gen. Antonio Lopez de Santa Anna uniknął odpowiedzialności za zbrodnię w Goliad, podpisując 14 maja 1836 r. kapitulacyjne porozumienie z prezydentem Teksańczyków Davidem G. Burnetem. Na mocy tego porozumienia Teksas miał być niepodległym państwem, a pokonane wojska meksykańskie zobowiązano do opuszczenia jego terytorium, aż za Rio Grande, która miała stać się rzeką graniczną. Rząd Meksyku nie uznał tego układu, argumentując, że gen. Santa Anna nie miał prerogatyw do podpisania takiego porozumienia, tym bardziej, że był jeńcem.) Polscy żołnierze walczyli w tej bitwie pod dowództwem Gen. Sama Houstona. Żołnierze, którzy przyczynili sie najbardziej do zwycięstwa to miedzy innymi Felix Wardzinski, Szeregowiec I Fredrick Lemski, muzyk.