1500 Anonimowy twórca zwany Mistrzem Zwiastowania z Jodłownika maluje obraz przechowywany do dziś w kościele parafialnym w Odrowążu, przedstawiający wizę św. Jacka(58)
1514 Jakub Joanides OP wygłasza kazanie, na Kapitule Prowincjonalnej w Łowiczu, i wymienia św. Jacka jako przykład zakonnika troszczącego się o dobro wspólne i chwałę Boga
1523 W Krakowie ukonstytuował się trybunał przygotowujący proces kanonizacyjny św. Jacka
1515 - 1532 Krzysztof Szydłowski herbu Odrowąż jest Najwyższym Kanclerzem Królestwa Polskiego, wojewodą i starostą krakowskim. Jest promotorem kultu św. Jacka
1517
Żywot św. Jacka napisany przez lektora Stanisława zostaje wykorzystany przez A.Leandra O.P. w dziele De viris illustribus Ordinis Praedicatorum (Bononiae 1517) oraz w pracy H.Borsellego O.P. Chronica Magistrorum generalium Ordinis Fratrum Praedicatorum (rkp. Bolonia, Bibl Uniw.sygn.1999). Z końca XV w.
1518
Król Zygmunt Stary wysyła prośbę o kanonizację do papieża Leona X(16). Inspiratorami listu postulacyjnego są Andrzej z Parczowa, przeor krakowski, spowiednik królewski, inkwizytor a później prowincjonał oraz kardynał Tomasz Kajetan de Vio dawny generał dominikanów(58)
1519 Kapituła Prowincjonalna Zakonu kaznodziejów powierzyła pieczę nad przebiegiem kanonizacji braciom Mikołajowi ze Żnina i Feliksowi z Kazimierza(58)
1523 Rozpoczęto proces kanonizacyjny diecezjalny w Krakowie. Andrzej z Parczowa polecił spisywanie łask otrzymanych za pośrednictwem brata Jacka
1525
Mikołaj Hussovianus (Hussowski) opisuje życie św. Jacka w pięknym heksametrze
1526
Akta kanonizacyjne przesłane z Krakowa giną w czasie najazdu na Rzym przez wojska Karola V (sacco di Roma) (16)
1527
1. Koniec nieoficjalnego kultu przed kanonizacyjnego. Dotychczas wierni czcili ojca Jacka za cuda i skuteczne pośrednictwo w jednaniu im łask Bożych, mieli go za świętego nie wiedząc czy wolno im mieć takie przekonanie.
2.Dwieście siedemdziesiąt lat po śmierci, papież Klemens VII, w dn. 11 lutego 1527 roku w brewe ogłosił go błogosławionym. Zezwolił oddawać cześć relikwiom oraz na obchodzenie corocznej rocznicy jego śmierci w dn. 16 sierpnia przez oficjum i mszę św. we wszystkich klasztorach dominikańskich. Zezwolił na malowanie podobizn św. Jacka i wystawianie ich w klasztorach zakonu kaznodziejskiego. (4) (16)
1530
Dominikanie uzyskali zezwolenie na procesje teoforyczną ku czci św. Jacka w dn. 16 sierpnia. W odpowiedzi na prośbę królewską papież Klemens VII rozszerzył na wszystkie kościoły w Polsce zezwolenie na obchodzenie uroczystości św. Jacka brewiarzem i na mszę "de uno confessore". Królowi nadał przywilej wyznaczania kościołów w których mogą być obchodzone uroczystości św. Jacka. Była to formalna beatyfikacja. Papież odłożył kanonizacje na "spokojniejsze czasy". Wówczas to powstały osobne formularze mszy i brewiarza o św. Jacku. (16)
1539
Na prośbę synodu w Piotrkowie ponownie przystąpiono do procesu kanonizacyjnego. Ks. Sporn zawiózł do Rzymu kopię pierwszego krakowskiego procesu kanonizacyjnego, jednakże uznano ją w Rzymie za nieautentyczną.(16)
1540 Dominik de Castelnedulo OP, pisze rymowane oficjum o św. Jacku, włączone do mszału krakowskiego. Upoważniono wszystkie kościoły katedralne i kolegiackie metropolii gnieźnieńskiej do celebrowania mszy ku czci św. Jacka w dn. 16 VIII.
1542
Papież Paweł III nadał prowincji polskiej dominikanów przywilej odprawiania w każdy wolny od święta czwartek w swoich kościołach wotywnej mszy i wotywnego oficjum o św. Jacku. Papież Paweł VI zlecił ponownie komisji złożonej z czterech kardynałów rozpatrzenie sprawy. Badania procesowe prowadzono w Krakowie i zakończono w 1545 r.(16)
1545
W Krakowie w kościele pw. Św. Trójcy w dawnej celi św. Jacka zbudowano barokową kaplicę. Ufundowali ją król Zygmunt I , biskup krakowski Bernard Maciejewski i Katarzyna Wapowska. W kaplicy złożono doczesne szczątki św. Jacka
1543
1. Papież Paweł III polecił przenieść relikwie świętego do bardziej godnego miejsca. Relikwie odnalazł prowincjał o Tomasz z Krakowa. Translacji szczątków za zezwoleniem papieża, dokonał Prymas polski Piotr Gamrat. Brało w niej udział wielu dostojników i lekarzy ( m.in. chirurdzy biegli w anatomii) Szczątki złożona do nowo wybudowanej kapliczki pod ołtarzem w kościele Św. Trójcy w Krakowie.
2. Rozwój ruchów innowierczych i brak zainteresowania króla Zygmunta Augusta opóźnia ukończenie procesu kanonizacyjnego (16)
1580
Prowincjał dominikanów Melchior z Mościsk przebywający na kapitule generalnej w Rzymie odnalazł w archiwum kardynała Caraffy, późniejszego papieża Pawła V akta kanonizacyjne świętego wysłane do Rzymu jeszcze papieżowi Klemensowi VII (1523-1534) a zaginione w czasie sacco di Roma. Rzecz mogła się dokonać bo za ukrycie tych akt groziła ekskomunika.
Prowincjał Melchior z Mościsk poleca Sewerynowi z Lubomla wybudowanie kaplicy św. Jacka w kościele pw. św. Trójcy w Krakowie
1583 Kapituła w Sandomierzu ustanawia skarbnika do zbierania jałmużny na utrzymanie i ozdobienie grobu i kaplicy Jackowej.
Kplica św. Jacka w kościele pw. Św. Trójcy w Krakowie w której spoczywa św. Jacek, zostaje powiększona i przyozdobiona przez br. Jana z Wrocławia OP, wtedy to też , staraniem Seweryna Lubomczyka OP , stworzono alabastrową trumę i posąg św. Jacka oraz postawiono schody do kaplicy
1585
Przebywający w Krakowie legat papieski kardynał Hipolit Aldobrandini, będąc u grobu św. Jacka jest świadkiem oddawanego mu kultu. Był to późniejszy papież Klemens VIII, kiedy zostanie papieżem ogłosi Jacka świętym. (16)
1589
1. Dominikanin O. Seweryn z Lubomia gorliwy i skuteczny promotor zawozi do Watykanu na potrzeby procesu kanonizacyjnego żywot św. Jacka napisany przez Stanisława - lektora klasztoru krakowskiego. Obecnie w zbiorach Chgich w Bibliotece Watykańskiej w Rzymie (sygn. FIV.90), i listy postulacyjne króla Zygmunta III, Anny Jagielonki i hierarchów.
2. Papież Sykstus V powierza sprawę kanonizacji Kongregacji Obrzędów, rozpoczyna się proces kanonizacyjny
3. Gdy Kongregacja ta zajęła się okazało się ze nie ma pieniędzy na prace związane z kanonizacją, które były już na ukończeniu, co przeciągnęło w czasie sprawę. Kiedy biskup Maciejowski przywiózł pieniądze, już za pontyfikatu Grzegorza XIV po pozytywnym załatwieniu dubium, prace komisji kardynalskiej miały się ku końcowi. (16)
1590 Wydano zarządzenie w polskiej prowincji dominikanów o zbiórce pieniędzy na proces kanonizacyjny
1592
1. Papieżem zostaje Klemens VIII, który osobiście zna kult oddawany św. Jackowi.
2. Komisja kardynalska orzeka, że można przystąpić do kanonizacji. XV-XVIw.
Kult św. Jacka nabiera coraz większego zasięgu terytorialnego. Świadczy o tym chociażby dodatek do Anthiponale z Metzu znajdującego się w Watykanie. Jak również trzy hymny ku czci św. Jacka w Hymnale z XVI w znajdującym się w Udine w płn. Włoszech.
W tym roku powstaje w Wołczynie kościół pw. św. Jacka ( jest to świadectwo kultu przed kanonizacyjnego)
1594
Kanonizacja. Tutaj, można wysłuchać audycji Radia Watykan o tej kanonizacji
Król Zygmunt Stary kilkakrotnie zwracał się do Rzymu w sprawie kanonizacji. Dopiero jednak intensywne starania Batorego i Zygmunta III dały ostateczny wynik.
Na 40-tej sesji kardynałów ustalono miejsce i czas kanonizacji. 14 Marca 1594 r. Zebrało się 47 kardynałów pod przewodnictwem Klemensa VIII na tajnym konsystorzu, gdzie 8 cudów uznano za wystarczające do kanonizacji, a tym samym proces kanonizacyjny Został definitywnie zamknięty. Dnia 24 marca odbył się publiczny konsystorz, na którym Cynus Campani wygłosił wobec Klemensa VIII, kardynałów i senatora Mińskiego mowę pochwalna, prosząc jednocześnie papieża o zaliczenie św. Jacka w poczet świętych.
Przygotowaniami do kanonizacji zajmował się Aleksander Medici, późniejszy papież Leon X.
W dniu 17 kwietnia 1594 roku w bazylice św. Piotra na Watykanie, po wysłuchaniu prośby senatora Mińskiego, posła króla Polski o kanonizację św. Jacka, papież Klemens VIII, zaliczył O. Jacka w poczet świętych.
A oto tekst aktu kanonizacyjnego:
"W imię Boga wszechmogącego, Ojca i Syna i ducha świętego, świętych Apostołów Piotra i Pawła i w naszym imieniu postanawiamy i oświadczamy, po zasięgnięciu rady braci naszych, że błogosławionej pamięci Jacek z Polski, należący do zakonu kaznodziejskiego jest świętym i należy go wciągnąć do spisu świętych" "Święci Pańscy Starego i Nowego Testamentu nie uczynili cudu, którego by i św. Jacek nie był uczynił" - powie papież Klemens VIII w dniu kanonizacji św. Jacka. A w bulli kanonizacyjnej naszego Świętego Patrona napisze: "Wiele spośród cudów pomijamy, gdyż ilość zdaje się być prawie nieprzeliczona". (20)
Była to kanonizacja pierwszego polskiego zakonnika i piątego świętego Polaka nie licząc pięciu braci polskich. Odbiła się takim rozgłosem po całym świecie, jakiego nie doznał żaden święty. Uroczystości kanonizacyjne odbyły się wszędzie, gdzie Zakon posiadał swój klasztor.
W Krakowie w odnowionej kaplicy św. Jacka król Zygmunt August ufundował piękny relikwiarz.
W Saragosie ogłoszono konkurs na wiersze, które by sławiły św. Jacka i pierwsza nagrodę otrzymał Miguel da Saaverda Cervantes, autor Don Kichota.
We Francji w kilku miejscowościach doznano łask za wstawiennictwem Jacka.
Maria Małgorzata Alacoque, gdy jej czyniono trudności z wstąpieniem do wizytek, poleciła się opiece świętego, który wysłuchał jej próśb.
Niestety na Śląsku , gdzie św. Jacek się urodził rozprzestrzenia się protestantyzm i luteranizm, co nie sprzyja kultowi świętych. Właściciele Kamienia, miejsca urodzenia św. Jacka, są luteranami a ci świętych nie mają. Św. Jacek powróci do swego domu za dwa wieki.
W Kanadzie nad rzeką Yamarka, dopływem rzeki św. Wawrzyńca powstanie miasto Saint Hyacinte - nazwane jego imieniem, stolica późniejszej diecezji.
Św. Jacek został ogłoszony patronem Polskiej Prowincji Dominikanów.(20).
Tajemnicą Jackową i jego największą zasługą jest to, że wychował Naród Maryjny, ożywił kult Maryjny i złotymi ogniwami różańca św. i bogatym kultem Maryjnym związał Naród z Jej tronem na wieki. Naród zaś polski rozkochał się w swej Matce, Pani, Hetmance i Królowej i nazwał się "niewolnikiem Maryi".
Naród polski, wiedziony nadprzyrodzonym instynktem, nie dał sobie wydrzeć z rąk różańca, z serc - miłości, a z obyczaju rodzimego - cnót Maryjnych.
Udał się nadzwyczajnie Jackowy siew, paciorki, które Maryja zleciła Dominikowi, hojną ręką rozsiane i pracowicie kultywowane, rozrosły się i rozpleniły w wielki ogród Maryjny, w Jej Królestwo.
Za jego apostolski znój, pot, zmęczenie, cierpienie, głód i straszną poniewierkę podjętą dla Jej imienia - które niósł między ludy i narody - nagrodziła go po królewsku. Przyszła po niego w dzień swej chwały, w dzień Wniebowzięcia, i zabrała go do Królestwa swego Syna, dając podwójną koronę dziewiczej czystości i Doktora, uczącego narody mariologii w praktyce. Wielkim czcicielem Matki Bożej będzie Jan Paweł II,widzący w św. Jacku tego, który przyniósł Ją do Polski. "Totus Tus Maryio " mówił Papież do Matki naszego narodu i takiej miłości nas nauczał.
(14)(16)(13)(20)
XVI w *
Odrowążowie w miasteczku od ich imienia, tj. w ODROWĄŻU ufundowali kościół parafialny pod wezwaniem "św. Jacka z Pierogami".
Nawet istnieje tam coroczny duży odpust na "św. Jacka z Pierogami". Starzy Opocznianie, którzy w tej teraz znajdują się w grobach, w czasie wojny i głodu często powiadali- "O św. Jacku z Pierogami, ratuj nas od głodowej śmierci".